Wat netwerken zonder verwachtingen mij oplevert

Omdat ik het weer eens tijd vond om live te netwerken met mensen die ik nog helemaal niet ken en omdat ondernemersbuddy Silvana mij meevroeg naar een zakelijk netwerk event, besloot ik om afgelopen donderdag met haar mee te gaan. Over het algemeen heb ik weinig verwachtingen van zo’n event, omdat de meeste ondernemers er zijn om hun visitekaartje uit te delen en eigenlijk totaal geen interesse hebben in jouw verhaal. Netwerken zonder verwachtingen dus. Ik had van tevoren bedacht dat ik een paar goede en interessante gesprekken wilde voeren met mensen, om ze daadwerkelijk wat beter te leren kennen. Dus zonder direct te beginnen over mijn eigen business. Wanneer je echt goed wilt worden in sales, is het namelijk belangrijk om kwalitatieve en duurzame relaties met anderen op te bouwen. Je hoeft ze niet te vertellen dat je goed bent in wat je doet, maar je kunt het ze wel prima laten zien aan de hand van je behaalde resultaten.

Niet kakken zonder expliciete toestemming

Het netwerk event vond plaats bij een bank en startte zoals verwacht. Het deed mij meteen terugdenken aan de tijd waarin ik zelf nog in de financiële dienstverlening werkzaam was. Zonder pasje mocht je niet naar binnen en voor je eigen ‘veiligheid’ werd je samen met een grote groep naar binnen geleid. Want o wee als je zelf doorliep zonder dit te overleggen of naar het toilet moest zonder dit eerst drie keer aan te geven. Gaan kakken kon niet zonder expliciete begeleiding, dat werk. Ik voelde me direct dankbaar dat ik al twee jaar niet meer in loondienst werk en die stompzinnige regeltjes niet meer hoef op te volgen. Allereerst kwam natuurlijk de bank zelf aan het woord, om de simpele reden dat daar het event werd georganiseerd en zij voor de drankjes en vlaai zorgden. Verder dan dat ging de interesse van de aanwezigen voor de bank eigenlijk niet.

Vervolgens startte een host in een giletje met boerderijdieren dat uit de jaren zeventig leek te komen, met een uitleg over wat de bedoeling was. Hij leek in zijn manieren overigens sprekend op Stanley Burleson. Hij had een aantal vragen verzonnen die je in een groepje van vijf, binnen 20 seconden moest beantwoorden. Denk aan vragen als: ‘Waar krijg jij energie van?’ en ‘Waar ben je goed in?’ Omdat de organisatie blijkbaar had bedacht dat ze zich aan een strak tijdschema moesten houden, klingelde onze host iedere minuut met een bel, zodat we weer van groepje konden wisselen. Dit werkte natuurlijk averechts. De meeste mensen hadden al minimaal 1 minuut nodig om een groepje te zoeken. De tijd die we kregen was dus veel te kort, want niemand had de tijd om uitgebreid te kunnen vertellen wat hij of zij deed. Zodra je aan het woord was, klingelde er weer keihard een bel door je heen, gevolgd door geschreeuw van de host dat we op moesten schieten. ‘Klingelingeling! Is iedereen al klaar? Wisselen!’ Dit was een gemiste kans, net als de misser aan het begin waar niemand op de WiFi bleek te kunnen, in verband met de veiligheidsprotocollen van de bank (uiteraard) en het gebrek aan bereik.

Hierna werden er persoonlijke pitches gehouden door ondernemers, die blijkbaar oude bekenden waren van de organisatoren. Ook waren er ondernemers bij waarvan ik nog steeds geen idee heb hoe die door de voorselectie zijn gekomen. Die was er waarschijnlijk niet. Wat ik wel tof vond, was dat ze één van de eigenaren van Succesgids hadden uitgenodigd: de gasten die seminars, evenementen en reizen naar Londen naar grootheid Tony Robbins ondernemen. Toen de pitches waren afgerond, kregen we nog een paar leuke kleine cadeautjes mee van de ondernemers die een product verkochten (gratis drop, yay!) en kregen we de gelegenheid om vrij te netwerken.

Vissen in een vijver vol guppy’s

Ik pakte mijn kans en liep op de mensen af die er interessant of bijzonder uitzagen. ‘Dan worden de gesprekken in ieder geval niet saai,’ dacht ik bij mezelf. Ik stuitte op een man met een tattoo in zijn nek die mijn aandacht trok en vroeg hem waarom hij voor die specifieke tekst had gekozen. Helaas werd ik gelijk afgekapt en maakte hij me direct heel duidelijk dat hij hier was om over business te praten en niet over zijn privéleven. Op naar de volgende, dus! Ik belandde in een gesprek met een man die alleen maar kon praten over het boek dat hij geschreven had en dat hij wilde verkopen. Ik zei hem dat ik meer geïnteresseerd was in zijn persoonlijke verhaal dan in zijn boek, maar hij bleef stug doorpraten over hoe goed zijn boek wel niet verkocht. Geen slimme marketing als je het mij vraagt. Zeker wanneer je zegt marketing expert te zijn en de ander je geen enkele vraag stelt vanuit oprechte interesse. Nu kan ik sowieso vrij weinig met mensen die alleen maar over zichzelf praten, dus ik liep weg om iets interessantere personen op te zoeken. Deze hoop bleek van korte duur. Ik kwam uit bij iemand die met een heel monotone stem en een plat accent, vertelde waarom hij zo’n fan was van het websitesysteem dat hij en zijn compagnon gebruikten. Om te voorkomen dat ik in slaap zou vallen, wandelde ik naar een paar vrolijk uitziende vrouwen toe. De één zei wel 10 keer tijdens het gesprek wat ze deed en waarvoor ik haar in kon huren, terwijl de ander een amusant verhaal vertelde over een eigen dropje dat ze had bedacht. Die was in ieder geval origineel en kon een sociaal gesprek voeren, hoera! Eindelijk beet 😉

Een onverwachte wending

Tot slot nog met een hele lieve jongen gepraat over zijn business, waarna Silvana en ik naar buiten liepen en we aan een bijdehante computerverkoper vroegen of hij een foto van ons wilde maken. Het resultaat daarvan zie je bovenaan deze blog. Plots hoorde ik op dat moment geroep onder aan het bordes waar we op stonden. Het was de man met de tattoo die mij toeriep dat ik hem moest bellen, omdat hij waarschijnlijk een opdracht voor me had. Verbaasd vroeg ik hem of hij ook mijn kaartje wilde. ‘Nee, je moet me bellen, mijn nummer vind je online’ riep hij brutaal, terwijl hij wegliep, mij enigszins in shock achterlatend.

En zo werd een dag zonder verwachtingen, maar waarop ik me zeker vermaakt heb samen met Sil, een dag met een gouden randje. Omdat ik zomaar een opdracht in mijn schoot geworpen kreeg, zonder dat ik daar iets voor hoefde te doen, behalve zichtbaar zijn en mijn stem te laten horen.

Zie ik jou bij een volgend event?

Ga jij vaak naar zakelijke netwerk events zoals deze of heb je er juist een hekel aan? Of ga je eigenlijk alleen naar events gericht op een specifieke doelgroep (zoals: ‘vrouwen’ of ‘bloggers’)? En heb je nog een tip voor een tof event wat er aan zit te komen?

Laat het me even weten in de comments!